Buffelen in het bos

BLOG - Nee hè, daar komt er weer eentje aan in soepele pas. Strakke broek, fluorescerende schoenen, glimmend thermoshirt en opzichtige merkmuts. En dan zo’n vastgeplakt mobieltje op de arm om de prestaties te meten. Hij ziet er nog fris en vrolijk uit ook. Ga toch lekker wandelen, hoor ik mezelf denken. 

Nog erger zijn de mannen van middelbare leeftijd die op een mountainbike door de natuur crossen. Bombastisch spurten ze door uitgesneden paadjes waar alleen zij mogen komen. En onderweg nog energie te over om luidkeels met elkaar te babbelen, indrukwekkend hoor.

Maar toch, bewegen ‘moet’, hoor ik overal om me heen. Als middelbare levensgenieter ontkom ook ik niet aan de wet van de zwaarte. Er moet iets gebeuren. En snel ook. Dan maar het cliché van goede voornemens ter hand nemen. Voorzichtig begin ik aan een loopje door het bos. Twee lichtgewichten huppelen me groetend voorbij. Een tegemoet komende hinde knikt vriendelijk. Het voelt eigenlijk wel goed. Wat een verschil met het Vinex-rondje dat ik vorig jaar probeerde.  Dat gaf ik na anderhalve kilometer mismoedig op, nu verdubbel ik die afstand bijna ongemerkt. Met dank aan de tintelende boslucht, de geur van nat gebladerte en de zachte paden waar je gedachten vanzelf op de vrije loop gaan. Ja, volgende week ga ik misschien wel weer, op weg naar een nieuw record.

Ook hardlopen in een groen decor? Check onze hardlooproutes.

 

Wilco Meijers, redacteur nieuwsbrief