Ga direct naar inhoud
Nieuws

Bladriet maaien ooit een belangrijke activiteit in De Wieden

15 oktober 2020

Tot midden jaren zeventig was het najaar hét seizoen van het bladriet. Overal in Wieden en Weerribben stonden bossen gemaaid riet klaar voor transport naar de Bollenstreek. Vrijwilligers van onze organisatie brengen de oude bedrijfstak deze week terug in de herinnering. Ze maaien een perceel bij Bezoekerscentrum de Wieden dat wij speciaal voor het bladriet in beheer hebben.

Bladriet maaien

Ouderwetst handwerk

Boswachter Roelof de Jonge begeleidt de vrijwilligers. Hij laat zien hoe de zeis werkt, want bladriet maaien is nog ouderwets handwerk. De Jonge zag dat als kind al. “Mijn vader zat vanaf augustus in het bladriet. Een bos leverde een gulden en vijf cent op, met een beetje doorwerken kon hij er 125 op een dag maken. Die brachten alle rietsnijders uit deze streek met bokken naar de Ronduite, waar het overgeladen werd in een vrachtschip voor verder transport naar de Bollenstreek.

Bodembedekking

Het was de tijd dat Belt-Schutsloot, het geboortedorp van De Jonge, nog niet over de weg bereikbaar was. Pas begin jaren ’60  konden auto’s het waterdorp bereiken. Volgens De Jonge was bladriet maaien in die tijd een belangrijke activiteit tussen augustus en november. Vrijwel al dat bladriet ging naar de bollenboeren in het westen van het land. Die bedekten de grond er mee. Toen ze later op stro overstapten, viel de complete afzetmarkt weg en was het snel gedaan met het bladriet.”

Dichtstaand rietgewas voor dekriet

Dat is overigens precies dezelfde rietsoort als dekriet waarmee daken worden bedekt. Belangrijk verschil is dat bij bladriet de bladeren aan de stengels moeten blijven. Daarmee bedek je de grond beter. Rietsnijders keken ook goed naar de  stand  van het riet. Een dichtstaand rietgewas bewaarden ze natuurlijk voor het dekriet en stukken met veel ruigte in het riet werd gemaaid als bladriet.

De bossen die de vrijwilligers deze week maken, blijven de komende week langs het Vlonderpad staan. Als een herinnering aan de tijden dat honderden streekbewoners er een boterham aan verdienden.