Natuur, verwondering en wormen in het Grintenbosch

Natuur beleven in het Grintenbosch

Wat was het weer een prachtig natuurseizoen in het Grintenbosch! Dit voorjaar begon met een fladderende start: vogels kijken met basisschoolkinderen. Eerst een filmpje met vogelgeluiden, dan hup, het bos in. Stil zijn, best lastig!, verrekijker erbij en turen maar. Zodra ze een vogel spotten, mochten ze op de iPad kijken of ze de juiste hadden gevonden. Vooral als dat lukte, sloeg de vonk over. Vogelnestjes maken bij de Kateaker, eitjes zoeken… Het blijft magisch om te zien hoe kinderen zich verwonderen over wat vogels allemaal kunnen – met alleen een snavel en twee pootjes.

Waterpret met een lesje wetenschap

Na de vogels doken we in het water. Niet letterlijk, maar wel met waterproefjes. Een programma met veel voorbereiding, maar als alles klopt, is het een feestje. De kinderen leerden over oppervlaktespanning, schoon versus vies water (waarom schaatsenrijders niet van vervuiling houden), en proefden zoet, zout en niks. Glas met pingpongbal, olie en water mengen, zelf water filteren met zand en grind… Ze vonden het zó leuk dat ze liever niet weggingen toen het tijd was.

Kabouterpad: groot feest voor kleine mensen

De lente bracht ook het beroemde kabouterpad tot leven. Kleuters vol energie, nieuwsgierige ogen, en ja – regenwormen op de hand. Althans, tot de worm begon te kronkelen. Dan werd-ie met een gilletje teruggegeven. Met dansjes lokten we de wormen omhoog. Niet erg succesvol, eigenlijk was het te droog. Een kind vond een “flamingo” tussen de vogelkaarten. De felgekleurde vogel die als tropische verrassing inderdaad niet in het Grintenbosch thuishoorde. 

 

Op safari in het gras en tussen de bladeren

Beestjes zoeken blijft een hit. In het gras vonden we een spin op een halm, een glimmend torretje en een mier die een hele verhuizing uitvoerde. In het bos was het iets moeilijker, maar met wat hulp spotten we pissebedden en duizendpoten. De kabouterbus draaide ondertussen zijn rondjes door het bos, met een peuter als trotse chauffeur. En bij de Kateaker? Kikkervisjes met een staartje. We volgden het hele verhaal van dril tot kwakende kikker – en natuurlijk ook de pad, die vooral opviel omdat hij níet kon springen of mooi kwaken. Arme pad.

Vlinders, spinsels en slimme rupsjes

De vlinderbak was ook weer een favoriet. Takjes van de kardinaalsmutsstruik met spinsel en rupsjes van de stippelmotvlinder – kinderen waren onder de indruk van hoe slim rupsjes zich verstoppen voor vogels. “Bah, dat plakt aan m’n snavel!” – riepen ze, in de rol van de vogel. Daarna deden ze het zelf: uit de cocon kruipen, vleugels drogen en wegvliegen. Sommigen vlogen zó ver, dat de ouders ze moesten ‘vangen’ in de weide. Vlinderpuzzel erbij, vingervlinderspel erbij – het kwartje viel. Voor de meeste kinderen dan.

Wat blijft hangen?

Aan het einde vragen we altijd: wat vond je het allerleukst? Antwoorden variëren van vogels verstoppen tot de tent opzetten en erin liedjes zingen. Of regenwormen vasthouden, even dan. En de kabouterbus besturen, natuurlijk. Dankzij de fanatieke vrijwilligersgroep konden we dit jaar weer honderden kinderen verwonderen over alles wat groeit, kruipt, fladdert en kwakt in het Grintenbosch. En ja – boswachter Paco maakte intussen het hek en maaide nog even een extra paadje in het weitje. Klaar voor het volgende avontuur!

 

Hermien Lankheet maakte dit verslag.