Wandelroute Botshol

In een moerasbos in Botshol broedt een kolonie aalscholvers. De kolonie is van verre al te herkennen: vanuit hun nesten poepen de aalscholvers de takken wit. Van het vroege voorjaar tot de late zomer kun je hier de geluiden van jonge aalscholvers horen. Een mooie plek om het kokken en kekkeren van de jongen te beluisteren is de tweede brug vanaf de Zwarte schuur.

Ondanks zijn donkere uiterlijk, is de aalscholver kleurrijker dan je denkt. Zijn veren zijn niet zwart, maar bronsgroen met een zwart randje. In het voorjaar krijgen hun wangen en dijen helderwitte veren en het deel van de keel zónder veren kleurt prachtig geel.

Vanaf eind 18e eeuw werd in Botshol veen gewonnen om te gebruiken als brandstof. Met schop of baggerbeugel werd het veen weggehaald uit de petgaten en te drogen gelegd op smalle stroken land. Deze stroken werden legakkers genoemd. Deze overblijfselen van de turfwinning vind je nog steeds terug in Botshol. Kijk maar eens naar de legakkers in de Vinkeveense plassen.

Vanuit de uitkijktoren heb je goed zicht over polder Botshol. Dit landschap is door de eeuwen heen nogal veranderd. Waar eerst veenmoeras was, kwam later landbouwgrond. Nu bestaat dit deel van de polder weer uit natte natuur met ondiepe plassen en riet. Een prima thuisbasis voor moerasvogels als de snor, de kleine karekiet en de blauwborst. En daar doet Natuurmonumenten het allemaal voor!