Blau, blau, blau blűht der Enzian

Kijken met andere ogen

Infocentrum De Wakel in het Buurserzand mocht weer open vlak voor mijn vakantie. We maakten looprichtingen, plaatsten desinfectiepompjes, regelden plekken voor de afwas en konden gelukkig ook nog een peloton vrijwilligers regelen. De vrijwilligers stonden hun mannetje, wat een drukte, respect! Wandelroutes, appeltaartjes, frisdrank en ijsjes vlogen over de ontsmette balie. Mede omdat ook Duitse toeristen ons steeds vaker vinden.

En zoals wij niet zonder vrijwilligers kunnen, wordt mij steeds meer duidelijk dat er eigenlijk overal samenhang is, maar met name in de natuur. Soms wordt er een beetje smalend gedaan over onze inzet voor een bepaalde vlinder of andere diersoort. Maar het gaat om het volledige systeem. Tijdens een velddag ervaar ik dat steeds vaker. De verhalen van de ecoloog zijn zo verrassend. Je gaat echt met andere ogen kijken.

Een wonderlijk verhaal

Toen ik tien jaar geleden bij Natuurmonumenten kwam werken vertelden ze mij het verhaal van de klokjesgentiaan en het gentiaanblauwtje. Destijds voor mij nog een beetje abstract. Maar al doende leert men en het verhaal is me nu zo eigen dat ik het als een 'echte' boswachter kan overdragen. 

Als ik na mijn vakantie terugkom en in dat paarse schilderij stap, ben ik altijd nieuwsgierig naar de klokjesgentiaan. In het kort: de klokjesgentiaan groeit alleen in natte heidegebieden. Het gentiaanblauwtje zet haar eitjes alleen af op de klokjesgentiaan. De rups eet zich vanuit het eitje direct de bloem in en voedt zich met de zachte delen van de bloem. De rups  laat zich vervolgens op de grond vallen. De knoopmier wordt aangetrokken door de geur van de rups. Alsof het de taxi is vervoert de mier de rups naar  het mierennest.  Ze vertroetelen de rups als een eigen larve en na de winter neemt de ontpopte rups snel de benen want anders eten de mieren hem op. Als gentiaanblauwtje spreidt hij op een bloem voor het eerst zijn vleugels uit. De ultieme samenwerking. Door verschillende oorzaken gaat het niet goed met het gentiaanblauwtje en de klokjesgentiaan.  Maar we gaan stug door. En boeken vaak kleine successen waarvan we hopen dat die doorzetten en uitbreiden. Aan ons zal het niet liggen.

Nog even over die Enzian …

Toen ik net bij Natuurmonumenten werkte stond er een Duitse dame aan de balie die me vragen stelde over de Enzian. Ik had geen idee waar ze het over had. Ik keek nog een keer heel vragend (niet zo moeilijk met mijn haarkleur 😉 inkoppertje).  En ineens die flashback. Zag ik me zelf als klein meisje weer op de achterbank in de auto zitten, rijdend door de bergen, geen airco natuurlijk, alle ramen open en heel hard meezingen met Heino op de 8-track …. Ja, ja zo blau, blau blau blűht die Enzian. Ik vroeg of ze dat bedoelde en de dame en ik begrepen elkaar ineens.  Ik zocht het later  op, dat was in 1973. En dat zoiets dan 45 jaar later weer op je pad komt …

Samenwerken loont

De bijzondere samenwerking tussen bloem, vlinder en mier intrigeert me. We zijn echt zo sterk als onze zwakste schakel. Voor ondernemers en organisaties vind ik het altijd een mooi voorbeeld. We kunnen elkaar helpen. Een groene leef- en werkomgeving is voor iedereen waardevol.  We gaan graag samenwerkingen aan en organisaties en bedrijven dragen ons gelukkig een warm hart toe. Ze  helpen ons in de vorm van diensten, donaties of sponsoring. De promotiekar is er een mooi voorbeeld van. 

Heb jij een idee voor samenwerking, wil je ons helpen? We horen het graag.