Ga direct naar inhoud
Nieuws

De verandering

14 januari 2021 | Simone Damhof

Tien jaar Natuurmonumenten. Van Account Manager tot boswachter Communicatie & Beleven. Wat leerde ik in tien jaar…. Daarover nadenkend, komt er toch een bijzonder lijstje uit.

header blog 10 simone damhof

Bijzondere vacaturetekst

De functie die ik zou gaan vervullen was nieuw. Eigenlijk wilden ze een boswachter die alles wist van flora en fauna, maar ook van PR, marketing, communicatie en educatie. Met twintig jaar ervaring bij reclame- en communicatiebureaus kon ik redelijk uit de voeten met het gevraagde. Ook met educatie kon ik uit de voeten. Ooit deed ik de opleiding schoolmediathecaris. Maar flora en fauna? Ik kon nog net een mus van een merel onderscheiden. En dat was achteraf eigenlijk maar goed ook.

Hilarisch einde van sollicitatiegesprek

En toen kwam het sollicitatiegesprek. Wat doe je aan? Mijn ‘werkkleding’ bestond op dat moment uit grijze pantalon, witte blouse en schoenen met een hakje. Dat kon dus niet. Ik weet het nog precies. Ik koos voor bruine laarzen, bruin suede colbert, bruine spijkerbroek en hagelwitte blouse. Ik dacht nog ‘casual, niet te netjes, dit kan’. Bij aankomst op erve Middelkamp stonden de laarzen bij de deur en mijn toekomstige collega’s zaten in de meest comfortabele fleece-outfits ever aan tafel.

En toen ik vertrok … leerde ik mijn toekomstige collega’s direct goed kennen. Door vorst was het erf van erve Middelkamp bevroren. Ik kwam dus nooit met mijn auto dat heuveltje op. Iedereen hielp mee duwen. That’s the teamspirit. Ik zag er de humor wel van in. Misschien gaf dat wel de doorslag. Ik kreeg de baan. Later vertelden ze me dat ik wel heel erg netjes gekleed was. Intussen help ik ze er aan herinneren dat goed gedragen kleding met een logo het visitekaartje voor de buitenwereld is. Zo helpen twee werelden elkaar.

schoen en pump

Van mijn oud-collega's kreeg ik deze afbeelding. De 'story of my life' verwoordt in twee soorten schoenen. Treffend.

Vertalen

Eenmaal aan het werk kon ik gaan pionieren. Ik begon met  orchideeёn tellen, daarover schreef ik al in mijn eerste blog. Ik organiseerde evenementen en excursies, schreef nieuwsberichten, ontwikkelde kinderfeestjes en zette boswachterstaal om naar de ‘Jip en Janneke’-versie. Het zal bij iedere beroepsgroep wel zo zijn maar wij kunnen we er ook wat van. Ik roep dan ook heel vaak tijdens een teamoverleg ‘ … en nu in Jip en Janneke-versie’. Niet dat ik onze lezers en volgers allemaal inschat op kleuterniveau, maar het is fijn om goed uit te kunnen leggen waarom en waarvoor we bepaalde werkzaamheden uitvoeren. Ik werd niet gehinderd door enige vakkennis, dus collega’s moesten me alles uitleggen. Inmiddels kan ik redelijk de vertaalslag maken naar het publiek.

Het één kan niet zonder het ander   

Ik verwonder me buiten nog continu over de samenhang. Daar waar ik eerst wandelde of fietste ‘door’ de natuur, begeef ik me nu vaker ‘in’ de natuur. Het dwingt bij mij respect af. Zo mooi, alles sluit eigenlijk naadloos op elkaar aan. Alles grijpt in elkaar: we ruimen bossen niet op omdat dood hout leven geeft aan schimmels en insecten. Bovendien is het een schuilplaats voor kleine dieren. Zonder het bloempje klokjesgentiaan hebben we ook geen gentiaanblauwtje. Zonder poelen geen kamsalamanders en ontdoen we de heide niet van dennetjes dan is het zo een groot bos, genieten we nooit meer van een vergezicht, verdwijnen ook de dieren die bij de heide horen en de al eeuwenoude jeneverbessen. Vroeger irriteerde ik me aan de insecten op de voorruit van de auto. Nu maakt die schone voorruit me verdrietig. Zonder insecten, geen vogels. 

erve middelkamp

Het sollicitatiegesprek op kantoor erve Middelkamp. Ik vond het er zo mooi .... mijn collega's moesten we wegduwen ;-)

Tien jaar tussen de boswachters, een behoorlijke verandering. Wat bracht het me nog meer …

  • Mijn garderobe minimaliseerde, ik kan nu kiezen tussen groen en groen.
  • Een nog grotere passie voor wandelen: binnenkort bestel ik weer nieuwe wandelschoenen.
  • Collega’s maken je werk, het is echt waar. In Twente hebben we een ontzettend goed team. Gezellig, hard werken en niet zeuren en vooral veel passie voor natuur.
  • Geduld en relativeren in de tijd. Daar waar vroeger alles gisteren af moest, zetten we nu een stip op de horizon voor over enkele jaren. Daar waar ik vroeger relaties en lokaties bezocht met de auto, pak ik nu vaker de fiets. Vroeger won ik tijd, nu win ik frisse lucht.
  • We eten thuis minder vlees en als we als team samen lunchen is het biologisch en vegetarisch.
  • Buiten zijn inspireert en maakt je creatief. Wandelend overleggen. Het werkt gewoon. Echt waar! Dat had ik vroeger niet kunnen bedenken.

Tien jaar tussen de boswachters brengt me ook het besef dat we echt heel zuinig moeten zijn op dat wat we hebben. Dat natuur staat enorm onder druk. Landbouw, industrie en nu een ongekend aantal bezoekers, allemaal factoren die hun invloed uitoefenen op de buitengebieden. We moeten opkomen voor de natuur, zodat iedereen ervan kan blijven genieten. Dus ik stel gewoon de vraag: Wil je ons helpen? Samen met ons een grote beweging vormen voor de natuur? Je kunt lid worden, eenmalig doneren of vrijwilliger worden. Hier vind je alle informatie.

Simone Damhof
Simone Damhof