Blog week 18: Zeebert, onze buurman op Richel
Denk je dat je op een onbewoonde zandplaat verblijft, maar de werkelijkheid is heel anders. Wadwachters Gijs en Ellen krijgen dagelijks bezoek van de buurman....
Bezoek van zeehonden op Richel is niet ongewoon. Aan de noordkant van de plaat liggen dagelijks tot wel 200 zeehonden te luieren en te zonnebaden. Tijdens deze rustmomenten zijn ze erg op hun privacy gesteld. Het is dan ook van groot belang ze dan niet te storen. Ze zijn in een meer actieve toestand blijkbaar ook nogal nieuwsgierig van aard.
Zeebert in het water
Nieuwsgierig
Bij de aflossing op Richel maakten we kennis met Zeebert. Een gewone zeehond die ondanks een harde westenwind ons toch een warm welkom heette. Het ponton; inclusief anker en trap, werden grondig geïnspecteerd. Zeebert leek zelfs even aan boord te willen komen. Zo werd het binnen vijf minuten na aankomst alweer duidelijk hoe bijzonder het is op Richel te zijn.
Zeebert in een poeltje op Richel
Gek op poeltjes
Door het hoge water tijdens onze aankomst kon de Asterias dichtbij de wadtoren komen. Naderhand bleek dat de boot met zijn boegschroeven kleine poeltjes in de wad-bodem had gecreëerd. Deze poeltjes waren ook Zeebert niet ontgaan. Tijdens een wandeling in de vroege ochtend troffen we Zeebert wederom, hij kwam de plaat op en bewoog zich enthousiast voort richting de wadtoren. Hij had het voorzien op de poeltjes en hoopte daar een lekker ontbijtje te scoren in de vorm van een vette vis of krab, jagen in zo’n poeltje is natuurlijk een stuk eenvoudiger! Hij bleek nog pienter ook, die Zeebert! Gedurende ons verblijf op Richel kwam Zeebert dagelijks, vaak tijdens het tweede hoogwater even langs, wanneer we hem dan niet meteen opmerkten plonsde hij wat in het rond om onze aandacht te trekken. Na een rondje of drie om het ponton en elkaar gegroet te hebben, ging Zeebert er dan weer van tussen. Een bijzondere ervaring, eentje die je meemaakt op Richel!
