Blog week 21: Op Richel bestaat geen tijd, enkel tij
Met een tas vol boeken, kruiswoordpuzzels en tekenspullen, een laptop en een hoofd vol plannen, kwamen we aan op Richel. Deze week zouden we zeeën van tijd hebben voor al die dingen waar we de afgelopen weken geen tijd voor vrij hadden kunnen maken. Tijd op Richel lijkt niet hetzelfde te zijn als thuis. Het vervliegt gemakkelijker en is een stuk onbelangrijker. Je leeft op Richel niet volgens het ritme van de klok, maar op het ritme van het tij – net als de wadvogels.
Droogvallers
Al gedurende het afgaande tij, wanneer het water zich langzaam terugtrekt de Noordzee in, speurden we dagelijks naar ‘droogvallers’. Dat zijn schepen die bij eb (met opzet) vastlopen op een zandplaat. Tijdens laag water kun je, net als van zo’n schip, ook van de wadtoren af en rondlopen op de bodem van de Waddenzee. Bepakt met folders en kleurplaten liepen we dan naar de boten toe om onze taak als gastvrouw te vervullen.
Ontmoeting met droogvallers
Wennen
Vooral de eerste dagen is het wennen in die rol omdat ik me als grasgroene wadwachter zélf nog een gast voelde op dit Waddeneiland. De meeste droogvallers waren charters van de bruine vloot met groepen Duitsers aan boord. Al gauw bleek hoe leuk en interessant men het vond dat we ze in gebroken Duits kwamen begroeten, vertelden over Richel, de trek- en broedvogels, en over de Erecode van de Waddenzee. Tot onze vreugde waren bijna alle bezoekers al door hun schipper op de hoogte gesteld van dit setje gedragsregels, en ook van het feit dat een gedeelte van Richel afgesloten is voor publiek, en dus ook voor hen.
Voor het eerst wadwachter op Richel
Dinnershow
Eénmaal werden we uitgenodigd een groep Duitse jongeren tijdens het avondeten te vertellen over Richel. Laaiend enthousiast waren ze naderhand, en hun begeleider liet ons weten hóe leuk ze de beide boswachters vonden die als twee duveltjes uit een doosje plots de roef insprongen voor een heuse dinnershow! Sneller dan je verwacht voel je je thuis op Richel.
Jongeren brengen daarna weer een bezoek aan de wadtoren, Richel
Lage vloed
Bij eb, wanneer het water laag staat en veel zandplaten droog liggen, zijn er weinig vogels op Richel. Die waaieren dan uit over het Wad om te fourageren. Tweemaal daags met vloed, als het water oprukt en er weinig droge plekken overblijven, komen ze naar plaatsen als Richel om te rusten. Die hoogwatervluchtplaatsen zijn belangrijk voor ze. Ook al zouden we kúnnen, dan nog mógen we onze wadtoren niet af met hoog water. Dat zou te veel verstoring geven en gaat in tegen de regels van de Erecode.
Gezien door telescoop: klein groepje vogels met hoog water, Richel
Kleine wereld
Dus bleven we met vloed thuis. Alleen in onze paalwoning met niets dan water rond de deur. We troffen wat dat betreft een bijzondere week want het water werd door een sterke noordoostenwind de Waddenzee uitgeblazen. Hierdoor ontstond er een lage vloed en werden er minder vogels naar Richel gedwongen. Tot onze spijt geen zwermen wadvogels dus, en zelfs minder droogvallers dan ‘normaal’ want schepen bleken met een lage waterstand in combinatie met de onstuimige wind meer moeite te hebben om Richel te bereiken. Dus leefden we een week lang in een boeiende maar kleine wereld, met zeeën van tij.
De wadtoren op Richel
De titel is ontleend aan filmtitel “De Vogelwachter, tijd bestaat niet, enkel tij” van Hans den Hartog.
