Dierenpad in het Grintenbosch, een vrijwilliger vertelt

Spechten en erwten

We begonnen bij de spechtenboom. Goed luisteren of je een specht hoort tikken met zijn snavel. Daarna alle spechtengaten tellen in de kastanjeboom. Dat waren er veel. "10... 11... veel!", riep een meisje lachend. Op de weide mochten de kinderen met een rietje een erwt opzuigen en naar een bakje brengen. Net als vlinders, die met hun roltong nectar uit bloemen halen. Niet makkelijk, merkten ze. En dan moet zo’n vlinder ook nog eens naar de volgende bloem vliegen.

Zingende roodborstjes

Bij de roodborstjesopdracht kregen de ‘mannetjes’ een hesje aan en moesten ze een liedje zingen. Het ‘vrouwtje’ koos dan het mooist zingende mannetje uit. We hoorden van alles: liedjes, raps, Engelse zinnen. Als vrijwilliger moest je oppassen waar je stond, anders stopte het optreden abrupt. Kennelijk werkt het toch een beetje anders dan bij echte vogels.

Voelen met je handen

Tussen de bomen hing een touw. Met de ogen dicht gingen de kinderen erlangs en voelden ze de schors van verschillende bomen: glad, ruw, ribbelig. Pas dan merk je hoeveel verschil er zit tussen boomsoorten. Aan het eind van het parcours hingen we een bel. Die ging vaak luid rinkelen, al smokkelde er soms eentje onder een tak door.

Slakken met tanden

Bij de Kateaker stond een slakkenbak. Eerst slakken zoeken in de omgeving – op boomstammen, tussen de bladeren. En jawel, daar zaten ze: een grote bruine, een met streepkleuren. Sommige kinderen wilden er graag eentje op de hand. Dan zie je ineens die ogen op steeltjes, de voelsprieten, en hoor je dat een slak zelfs tanden heeft. En als die slijten, krijgt hij gewoon nieuwe. Twee slakken zaten aan elkaar vast. “Dat is een mannetje en een vrouwtje,” zei een kind. Maar slakken zijn allebei tegelijk. Ze kunnen allebei eitjes leggen. Witte kraaltjes, in het zand.

 

Eekhoorns in actie

Om de eekhoorn wat extra aandacht te geven, gebruikten we de boomtelefoon. Eén kind luisterde met zijn hoofd in een houten toeter, terwijl een ander op een boom trommelde. Daarna legden we uit dat eekhoorns ook zo luisteren of er gevaar is. En dan de balansopdracht: over een boomstam lopen, kruipen als een eekhoorn of met armen wijd balanceren. Elk kind deed het op zijn eigen manier. Soms was er wat hulp nodig – vooral bij het stuk onder een tak door.

Van kikker tot vlinder

We hadden ook weer kikkervisjes van de groene kikker en van de pad. Dat leidde tot veel gespring, gekwaak en gepiep op het gras. Bij de vlinderbak waren al stippelmotjes uit de poppen gekropen. De kinderen wisten verrassend goed hoe de cyclus van ei naar vlinder verloopt. Alleen de platte knoop aan het eind bleek een brug te ver. Die hebben we er maar uit gehaald. Eén scoutingkind legde hem feilloos.

Het was heerlijk om met deze groepen op pad te zijn. Extra fijn: we hadden deze keer ruime bezetting met vrijwilligers, waaronder ook een paar nieuwe. Daardoor konden we de kinderen goed begeleiden én bleef het voor onszelf ontspannen. Een geslaagde editie van het Dierenpad in ons mooie Grintenbosch.