Column boswachters Chantal & Annette: verhalen uit het gebied
Annette den Dulk en Chantal van Burg zijn boswachters op Tiengemeten. In een maandelijkse duo-column voor Het Kompas schrijven we over ons werk op het eiland. Allebei vanuit ons eigen werkgebied: Annette vanuit het Bezoekerscentrum en gericht op de beleving van de natuur. Chantal vanuit de beheereenheid, gericht op het natuurbeheer. Ook delen we tips om zelf de natuur te gaan ontdekken. Deze keer: verhalen uit het gebied.
Annette: “Hé Chantal, heb je onze nieuwe aanwinst al gezien?”
Chantal: “Bedoel je de sjouw? Je vertelde mij eerder dat het geplaatst zou worden, maar heb ‘m nog niet gezien.”
Annette: “Ja! Zullen even gaan kijken?”
Chantal: “Laten we dat doen!”
Annette: “Wat ik zo leuk vind, is dat door dit soort elementen in het gebied, de verhalen van vroeger en nu veel beter voor te stellen zijn. Neem nu die sjouw: als je daar staat, bovenop de oude zeedijk, recht tegenover de haven aan de vaste wal: dan kun je je toch helemaal indenken hoe dat vroeger geweest moet zijn in de tijd dat er nog geen telefoons bestonden en je over wilde varen?”
Chantal: “En toen had je dus slimme oplossingen, zoals de sjouw: een vlaggenmast waaraan een rieten mand omhoog werd gehesen. Hing de mand boven in de mast, dan wist de schipper dat er iemand naar de overkant wilde en hij dus over moest varen.”
Annette: “Ik vind het zo gaaf dat we nu stap voor stap die verhalen weer kunnen gaan vertellen. De eerste stap is gezet en met de tweede, de Vliedberg, zijn we ook bezig…”
Chantal: “En over de derde hebben we ook ideeën! Hoe mooi zou het zijn als je straks veilig het schafthuisje in het westen kunt bezoeken? En dan het verhaal beleeft dat daar vroeger een groot gezin woonde, het later de plek was waar de arbeiders hun pauze hielden en waarin nu de boerenzwaluw en allerlei insecten zich thuis voelen?”
Annette: “En dat je daar over het kommoeras kunt kijken, stil genietend van de vogels en in de winter en het voorjaar zicht hebt op een grote beverburcht…”
Chantal: “De ideeën zijn er! Dat is stap één. Het is nu een kwestie van het uitwerken van die plannen en het budget hiervoor beschikbaar krijgen. Dat laatste is de grootste uitdaging, maar als we dat goed organiseren, partijen erbij kunnen betrekken en wellicht in kleine stapjes opdelen, dan komt het er ergens in de komende jaren.”
Annette: “Nog even terug naar de Vliedberg: dé plek waar de meeste bezoekers komen. Hier zie je nu zo duidelijk het verschil in twee soorten natuur: aan de ene kant het omsloten kommoeras met de eigen flora en fauna zoals allerlei soorten eenden en aan de andere kant het ruige deel waar het getij uit het Haringvliet invloed heeft en waar bijvoorbeeld steltlopers dol op zijn.”
Chantal: “Rond 1800 was Tiengemeten een stuk kleiner en bestond het deel ten zuiden van de Vliedberg uit buitendijkse gorzen. Hier liep het vee van de boeren. Om het vee een vluchtplaats te geven voor hoog water werd de Vliedberg opgeworpen. In de loop van de tijd is deze verdwenen, maar bij de natuurinrichting is deze in volle glorie hersteld.”
Annette: “Ook die verhalen, van toen en nu, willen we delen op een manier die tot de verbeelding spreekt. Wat een mooi werk hebben we toch, Chantal!”
