Brabantse boer Peter van den Broek ”Natuurinclusief is eigenlijk zo logisch”

“We moeten voorzichtig en respectvol met de aarde omgaan, óók voor de generaties na ons. De bodem raakt steeds verder uitgeput. Meer natuur, meer wilde planten en dieren is ook beter voor onze koeien, en de mensen. Iedereen voelt zich beter in een mooie, groene omgeving. Het is eigenlijk zo logisch, natuurinclusief boeren.”

Verbonden met Brabantse land

Hoewel Peter (41) nog ‘op weg’ is naar echt natuurinclusief boeren en pas een paar maatregelen heeft getroffen is zijn enthousiasme groot en aanstekelijk. “Ik voel me echt verbonden met dit Brabantse land. Ik ben hier geboren, net als mijn vader. We horen hier thuis.” Peters bedrijf ligt in Waalre, in het Dommeldal en grenst aan het gelijknamige natuurgebied van Natuurmonumenten. Omdat er nooit een grote ruilverkaveling is geweest, is het boerenland nog kleinschalig. Je vindt er nog kronkelige zandpaden, asymmetrische percelen, houtsingels en mooie oude boerderijen.

Dit verhaal is geschreven door Monica Wesseling. 

Aan de slag

Natuurinclusief boeren, meer rekening houden met flora en fauna, heeft nogal wat voeten in de aarde. Peter is er geen man naar lang te dralen. Meteen nadat hij had besloten de natuur nog meer de ruimte te geven ging hij aan de slag met maatregelen om het Brabantse landschap te verfraaien. Er kwamen een poel, bloemrijke akkerranden, ruim dertig linden en een aantal ouderwetse hoogstamfruitbomen van oude, zeldzame appel- en perenrassen. Ook verruilde hij het prikkeldraad door kastanje houten palen met draden. Een mooie ingreep, ook al omdat bijzondere (ongevaarlijke!) houtwespen hun nest bouwen in zachthout. Poel, akkerrand, linden en fruitbomen zijn niet alleen mooi. De landschappelijke variatie levert ook een enorme natuurlijke rijkdom. Elk dier, elke plant heeft immers zijn eigen groeiplaats.

Gras vol bloemen

“Ik ben ook veel minder maïs gaan verbouwen. Maïsteelt is nou eenmaal niet erg natuurvriendelijk; voor insecten is maïs nauwelijks aantrekkelijk. Minder maïs en meer grasland dus. Grasland dat hij bovendien veelal inzaait met een grasmengsel vol kruiden- (bloemen) zaden. “Dat is wel wat moeilijker te beheren. Het ene kruid kan bijvoorbeeld niet tegen vertrapping door vee terwijl andere op een bepaalde hoogte moeten worden gemaaid.” Omdat de melkveehouder in het natuurgebied ook kruidenrijk grasland van Natuurmonumenten pacht, kan hij weer leren van Natuurmonumenten.

Graan

Naast grasland pacht hij ook natuurakkers. Die akkers zijn pas kort in bezit van Natuurmonumenten en moeten daarom nog worden ‘omgevormd’ tot natuur. Het is de bedoeling dat er op de akkers uiteindelijk granen vol bijzondere bloemen gaan groeien. Het graan wordt dan lang niet allemaal geoogst zodat er voedsel blijft voor overwinterende vogels.

Nu kan dat nog niet; de bodem bevat daarvoor nog veel te veel voedsel door bemesting in het verleden. Bijzondere bloemen, natuur, houdt nu eenmaal van wat schrale grond. Peter gaat voor meer bloemen zorgen door het graan nu wel te oogsten en zo de grond steeds verder te verschralen. Het stro gebruikt hij in zijn kleine ouderwetse potstal, onder meer voor koeien die moeten afkalven. De koeien staan lekker op het stro dat naderhand wordt gebruikt als bemesting van de akkers.

Boeren met respect voor het mooie Brabantse land, de flora en de fauna: Peter gaat ervoor!

Dit artikel is geschreven door Monica Wesseling. Lees het verhaal van meer boeren waar we mee samen werken.