Heideblauwtje verovert Duivelshof
Elk jaar tellen we twee keer op de Duivelshof de heideblauwtjes. Met de handteller in de hand en de ogen verwachtingsvol gericht op de horizon gaan we aan de slag. Het blijkt dat heideblauwtjes zich hier bijzonder thuis voelen.
Vlinders tellen, zo doen we dat
Jaarlijks tellen we twee keer rond dezelfde periode heideblauwtjes in dit gebied.Gewapend met een handteller, een paar goede ogen en kennis van vlinders gaan we het veld in. We delen het gebied op in 14 delen. We tellen 7 delen. Het totaal aantal delen we door 7 en vermenigvuldigen we met 14. Bij elke keer overslaan van een tussenliggend deel, voorkomen we dat we dubbel tellen.
Indrukwekkende hoeveelheid
Bij de tweede telling op het heideveldje telden we 1936 exemplaren, zowel mannetjes als vrouwtjes. Gerelateerd aan de oppervlakte van 0,9 hectare is dit een indrukwekkende hoeveelheid. Het heideblauwtje voelt zich er waarschijnlijk erg thuis omdat we een aangepast maaibeheer toepassen en daardoor de dopheide in stand blijft. Dopheide is de favoriete plant van het heideblauwtje, de vlinder voedt zich vooral met nectar van de dophei.
Zeldzaam heideblauwtje
Nu lijkt het alsof het met de heideblauwtjes spectaculair goed gaat. Dat is jammer genoeg alleen maar het geval op het heideveldje op de Duivelshof. Het is een schaarse vlinder die vroeger voorkwam in duinen en in heidegebieden. Nu zien we de vlinder meer in andere gebieden van Nederland. Sinds 1965 is het verspreidingsgebied gehalveerd. Ondanks dat, bleef de soort wel op enkele plaatsen behouden. In kustgebieden laat het heideblauwtje zich niet meer zien, enkel nog op een aantal Waddeneilanden, ook in het binnenland zijn de aantallen erg achteruitgegaan.
