Klauwenpad (struinroute)

In 1719 werd hier de oorspronkelijke Koegrienddijk aangelegd. Aan de buitenzijde van deze dijk spoelde zeer snel nieuw land aan.De aanspoeling noemde men Koegriend. Een griend is een aanspoeling of eiland bestaande uit rivierstenen. Toen al hielden de koeien het gras kort als vorm van natuurbeheer.

De oorspronkelijke Weerd is de naam voor de omgeving van de eeuwenoude Hoeve de Weerd (of Weerderhof) die een door rivieren of rivierarmen omsloten land omvat. Hoe oud de hoeve is, is niet bekend.

‘Bie de dikke eik’ was de aanduiding van een plek, nu verderop aan de Maas (ten westen van hoeve ‘de Weerd’). De eik was een markante, kaarsrechte Europese eik die als een baken op het eindpunt van een veldweg stond. De eik is jammer genoeg gekapt vanwege de grindwinning. Meersenaren zijn de aanduiding ‘bie de dikke eik’ nog steeds niet vergeten.

Voorheen lag hier een griend (greend), omgeven door twee aftakkingen van de Maas. Deze griend was eigendom van Mechelen aan de Maas, het huidige Maasmechelen. Vandaar ook de lokatienaam ‘Mechels griend’ of ‘Michielsgriend‘. Voormalige stroomgeulen waren lange tijd als diepe sleuven achter de hoeve zichtbaar. Die sleuven werden ‘de Delle’ genoemd.

Halverwege het gebied tussen de voormalige dikke eik en Maasband (net voor het Maaseiland dat hier nog steeds te zien is), lag ‘de dam’. De dam was een strekdam van dikke stenen in de Maas. Deze was aangelegd om de stroom naar het midden van de Maas te leiden. De Maas had hier namelijk de neiging om richting Hoeve de Weerd op te schuiven.

Het lijnpad was een (beklinkerd) pad dat de Maas volgde. Van de 15de tot de 19de eeuw was de Maas namelijk nog een belangrijke waterweg voor allerlei vervoer. De schepen werden door paarden over het lijnpad tegen de stroom in getrokken. Regelmatig moest men de rivier oversteken om het pad aan de andere zijde van de Maas te volgen. De paarden moesten of door de Maas waden of werden op een apart meegevoerd pont overgezet.

Ooit mondde hier ‘de Alde Maes’ in de huidige Maas en deze lokatie heette heette vroeger de ‘Cattesteert’. Misschien is dat een verwijzing naar de vorm of een bijnaam voor ‘de Alde Maese’ die hier inderdaad op een omhoog staande kattenstaart lijkt.

Dit vogelkijkplatform van Natuurmonumenten is in 2019 gebouwd en heet ' ’t Schaor’ en deze plaatselijke naam betekent: hoge Maasoever. Let op het Bedankplaatje naast de trap.

Diefhuysen is de naam van een verdwenen gehucht dat aan de overkant van de Maas tegenover hoeve de Weerd moet hebben gelegen.In de archieven van Elsloo worden rond 1500 ‘de visschers van Dieffhuysen’ genoemd als degenen die het viswater aan de overzijde pachten. Waarschijnlijk is het gehucht ooit opgegeven vanwege de vele Maasverplaatsingen.