Nieuw thuis voor heidekoetjes
De Heidekoeien op de Turfvaartse Landgoederen zijn afgelopen week verhuisd. De kudde was twaalf jaar een vast gegeven op de heide. Nu gaan ze naar twee andere kuddes toe.
De Heidekoe is een ras uit Noordwest-Europa, dat van oudsher voorkwam op voedselarme graslanden. Ze zijn een stuk kleiner en steviger dan de ‘gewone’ Hollandse melkkoe die we kennen. De Heidekoe is bestand tegen alle weersinvloeden en kan zelf overleven en zich voortplanten zonder tussenkomst van de mens. En met succes, want sinds de komst in 2011 waren er jaarlijks rond juni kalfjes te bewonderen. De koeien werden op de heide van de Reten ingezet om het gebied gezond te houden. De kudde hield de groei van boompjes onder controle door behalve gras ook boompjes te eten.
Natuurmonumenten heeft dankzij de inzet van vrijwilliger Ad Taks dit speciale ras door een zware periode geholpen. De Heidekoe was namelijk nagenoeg uit het gehele landschap verdwenen. “Door weer en wind ging Ad Taks naar de koeien toe. Zijn liefde voor het ras en doorzettingsvermogen hebben er mede voor gezorgd dat dit bijzondere ras niet is uitgestorven”, vertelt Rob Vriends, coördinator Natuurbeheer bij Natuurmonumenten.
Na een succesvol fokprogramma lopen er nu ongeveer 100 heidekoeien in Nederland. De heidekoeien van de Turfvaartse landgoederen gaan naar twee kuddes; in het Stroomdal Drenthse Aa en in Twente. Door ‘onze’ heidekoeien daaraan bij te voegen worden deze kuddes robuuster. Dat draagt weer bij aan het behoud van het ras.
Toekomst
Momenteel wordt er gekeken naar het toekomstperspectief van het gebied. Zo is een heideverbinding tussen de Moeren en Buisse Heide een enorme winst voor kwetsbare soorten. “Helaas droegen de koeien hier te beperkt aan bij”, vertelt Rob Vriends. En er waren meer zorgen: “De koeien leken wel springpaarden. Elke keer betrapten we ze weer in stukken land waar ze eigenlijk helemaal niet konden komen”. Dit bleek echter een andere oorzaak te hebben.
Draden van de afgerasterde stukken werden opengezet door bezoekers. Op deze manier konden de koeien makkelijk ergens anders naartoe. “Het gebied heeft last van ongewenste gasten. Dat terwijl het een rustgebied moet zijn voor kwetsbare soorten. We zien er ruiter- en hondensporen, dat is absoluut niet de bedoeling”, aldus Vriends. Komend jaar benut Natuurmonumenten om een nieuw beheerplan vast te stellen.
