Midzomernachtloop 2015, een mooi wandelavontuur

<p>Om 5.00 uur loop ik eindelijk in cadans. De zon is net op, het landschap schitterend. Dat gaat lekker, denk ik, als ik plotsklaps wordt ingehaald door Jan (54). In moordend tempo snelt hij me voorbij. Twee wandelaars, één overeenkomst; we genieten beiden van ons wandelavontuur.</p>
<p>Ik ren Jan achterna en maak in zijn rappe wandeltempo een praatje. ‘Het beste is er nu wel vanaf’, vertelt hij doodserieus. "Dat mag ook wel, na 55 km." Jan loopt de 63 km, de langste afstand van de Midzomernachtloop. Hij is om 18.00 uur vertrokken en houdt sindsdien een onmenselijk hoog wandeltempo aan. Een korte stop bij een checkpoint is voor hem maar onwenselijk oponthoud. Waarom, toch, zo snel en zo lang? "Het ontspant me enorm", zegt de doorgewinterde langeafstandsloper. "En wandelen in zó’n omgeving, dat is echt geweldig. Gisteravond nog heel veel edelherten voorbij zien trekken."</p>
<p>En weg is Jan. In weinig soepele, maar vaste sneltreinvaart marcheert hij verder. Een diesel in rode broek die later als tweede op de 63 km zou eindigen. Alleen winnaar Jeroen Meertens is deze nacht nog sneller.</p>
<h3>Om 24.00 uur het bos in</h3>
<p>Zelf loop ik de bescheiden 21 km, net als 167 andere deelnemers. De 34 lopers van de 63 km en de 97 van de 42 km zijn al lang en breed vertrokken als wij om 24.00 uur van start gaan. Vanaf het Bezoekerscentrum Veluwezoom trekt een lange stoet de duisternis in.</p>
<p><a href="/media_colorbox/47509/media_large/nl"></a></p>

<p>Dansende zaklampjes in de nacht. Ik laat me naar de achterhoede zakken, weg van de lichtstralen en het geroesemoes. Het pad stijgt flink en ik struikel bijna over boomwortels op het pad. Toch wel handig, zo’n zaklampje.
</p><p>Wat verderop komt een boswachter in oranje hesje me tegemoet. Hij is een persoonlijke bewaker van een Schotse hooglander. Het dier heeft ons pad uitgekozen om eens heerlijk te gaan herkauwen. ‘Kunt u hier even omlopen? ‘ Graag zelfs, ik verstoor deze zwaargewicht liever niet.</p>
<h3>Even 16 voelen</h3>
<p>Op checkpoint 1 heerst een gezellige drukte. De houten bakjes en tafels vormen een welkome rustplek. Ik zie opvallend veel vrouwen die deze nachtelijke uitdaging zijn aangegaan. Viona (43) bijvoorbeeld, die samen met vier vriendinnen aan de wandel is. “’t Is een bijzondere ervaring. Het lijkt wel een dropping zoals vroeger. Ik voel me weer even 16”, zegt ze vrolijk. “Misschien gaan we volgend jaar wel voor de 42 km.”</p>
<p>Ik sjok weer verder, luister naar de nacht. Stilte alom. Ondanks de sluierbewolking kan ik de contouren van de bomen nog redelijk goed onderscheiden. Langs het fietspad duikt plots een mountainbiker op, lid van de fietsende brigade die het parcours controleert. “Alles ok”, meldt hij opgetogen. Niemand raakt verdwaald, de fluorescerende pijltjes onderweg bewijzen hun dienst.</p>
<h3>Wat een geluid</h3>

<p>Vier uur; het wordt steeds lichter. Ik passeer de markante brandtoren op het Rozendaalse Veld en geniet van de openheid op de hei. Een kikker toetert eindeloos over het golvende landschap. Een kikker? Ik luister opnieuw en besef dat dit een nachtzwaluw is. Wat een geluid voor zo’n bescheiden zomervogel. Iets verderop neemt een andere vogel me in de maling. Ik denk een roofvogel te horen, maar dat blijkt een klaagzang te zijn van een jonge zwarte specht. Wanhopig roept de jongeling om ouderlijke hulp op de top van een dode den.<br /></p><h3>Tijd wegkletsen</h3>
<p>Wat verderop ontmoet ik René (48), op stap met de vrouwen van twee vrienden. De 21 km is voor hem een eitje. Hij heeft eerder de 110 km lange Fjällräven Classic in Zweden gelopen. “Over rotsachtig terrein met 23 kg aan bagage, al mocht je daar wel 5 dagen over doen”, vertelt hij opgewekt. Geweldige natuur daar, maar dat ervaar ik hier ook. Jammer dat het wild vandaag wegblijft.”</p>
<p>Checkpoint 2, het einde nadert. Dat beseffen de Koffieleutjes ook. Twee vrolijke moeders van 38 en 41 jaar. “Het al bijna voorbij, we kletsen de tijd weg”, laat het duo weten. “Dat was tijdens onze trainingsdagen ook al het geval. Vanaf januari hebben we elke week ministens 15 km getraind. Logisch dat we ons nu nog fris en fruitig voelen.”</p>
<h3>Over de eindstreep</h3>
<p>Dat is bij mij wat minder, maar ik krijg nieuwe energie als ik met Joekie (51) oploop. “Geslenter, dat word ik doodmoe van”, vertelt de ervaren loopster. Ze ruikt het einde en heeft trek in een biertje. Dik verdiend voor iemand die 6,5 km per uur loopt. Ze loopt vaker lange afstanden voor goede doelen, zoals de Kennedymars (80 km) en de Oxfam Novib Trailwalker (100 km). Ze eindigt als derde bij de 63 km-lopers, maar komt wel als eerste vrouw over de streep. Niet veel later slaat ze nummer vier bemoedigend op de schouders. Maarten (58) kon haar niet bijhouden, maar een check op zijn smartphone leert dat hij twee keer verkeerd is gelopen en liefst 74 km heeft volbracht.</p>
<p>Petje af voor deze doordouwers. En dat geldt voor alle deelnemers aan de Midzomernachtloop 2015. Een mooi wandelavontuur dat bovendien ruim <a href="https://www.natuurmonumenten.nl/over-natuurmonumenten/pers-en-nieuws/pe… euro voor de natuur</a> oplevert.</p>
<p><em>Wilco Meijers</em></p>
<p>PS Meer lezen over de Midzomernachtloop 2015? Lees het <a href="https://anoekvanderleest.wordpress.com/2015/06/20/24-uur-midzomernachtl… van deelneemster Anoek van der Leest</a> of bekijk de <a href="https://www.natuurmonumenten.nl/Menzis%20is%20partner%20van%20de%20Midz… Facebookgroep.</a> </p>

<p>Menzis is partner van de Midzomernachtloop</p>