Bomen beschrijven in het Grintenbosch

Kompas en boomhoogtemeter

De kinderen komen zelf met de fiets naar het Grintenbosch. Vrijwilligers maakten een rood-wit lint om de stam van enkele bomen en deze bomen staan ook weer op de plattegrond ingetekend.

Op je kop naar de boomtop kijken

In de klas bekeken de leerlingen al een instructiefilm over het gebruik van een boomhoogtemeter. Bij aankomst herhalen de vrijwilligers dit nog een keer. Een boomhoogte kan je ook meten zonder meter. Een timmerman vertelde eens het volgende:  voorover bukken en door je benen naar de boomtop kijken. Dan moet je maar de halve lengte van jezelf erbij tellen. Dit zorgt altijd voor enige hilariteit bij deze opdracht en ook deze morgen is het weer lachen.

Kompas en kruin

In de klas bekeken de leerlingen een filmpje over de werking van het kompas. Ook dit herhalen we en dan gaan de kinderen in tweetallen op pad. Ze zoeken een boom en alle gegevens over deze boom noteren ze in het bomenpaspoort. In het meegekregen rugtasje vinden ze allerlei gereedschap. De boomhoogtemeter, een centimeter, een loeppot, een kompas, wasco en zoekkaarten over bodembeestjes en vruchten en zaden. Het tekenen van de boomwortels en 'kruin' is even moeilijk, veel kinderen weten niet wat het woord 'kruin' betekent. Een aandachtspunt.

Pissebedden

Onder een tak vinden de kinderen een mierennest. De mieren verplaatsten direct de eitjes toen de kinderen de tak optilden. Verwondering alom. Onder de linten om de bomen zagen ze veel pissebedden. Een jongen vertelde dat pissebedden houden van donkere en vochtige plekken. Ze hebben namelijk kieuwen en die mogen niet uitdrogen. Vroeger vond men pissebedden in bedsteden en daarom dacht men dat gemalen pissebedden hielpen om kinderen zindelijk te maken. Wonderbaarlijk, wat een wijsheid!

Heimwee naar Gerda en Henk

Het maken van een schorsafdruk van 'hun' boom, het meten van de omtrek, het bestuderen van de zaden en vruchten... De kinderen vinden ook alle opdrachten van dit programma leuk. Het was voor deze groep de laatste keer in het Grintenbosch. Enkele meisjes wilden als afscheid nog graag de beuken Gerda en Henk bezoeken. Niet meer naar het Grintenbosch, een vreemd idee. We spraken met ze af dat ze ook met hun projecten in het voortgezet onderwijs bij ons mochten komen. Of gewoon omdat ze Gerda en Henk nog even wilden zien. Tot ziens!