Natuurverhalen langs de route, inspirerende instawalk van Marion
Aan de serie 'Natuurverhalen langs de route' werkt nu een aardige groep vrijwilligers mee. Dus lekker met de rugtassen vol camera's en lenzen de Tankenberg op. Onderweg ging het over sluitertijden, lenzen en 15 avonden stilzitten voor dat ene plaatje. Marion beschrijft wat er gebeurde en hoe ze deze avond ervaarde. Wandel mee met de 'contentclub'.

Een romantisch plaatje
Al kletsend lopen we samen het bospad af richting de boerderij. Meestal ben ik in het Buurserzand, maar hier in de Lutte is het minstens zo mooi. Het is groener, en de bomen lijken echt een heel stuk hoger te zijn. Ik steek mijn hoofd om de bocht en aan de achterkant van de boerderij zit al een handjevol fotografen. Vandaag hebben we afgesproken voor onze eerste ‘instawalk’. We proberen om het stoffige imago van Natuurmonumenten wat op te kalefateren. Vandaag doen we dit middels een instawalk. Nu gebied de eerlijkheid te zeggen dat ik wel de jongste van het gezelschap ben, de leeftijd laten we verder voor wat het is. Er worden handen geschud, er is een voorstelrondje en er is heerlijke huisgemaakte bospaddenstoelensoep. Terwijl we aan de picknickbank van het mooiste uitzicht genieten krijgen we wat gezelschap van een haan en een paar kippen. Het is een romantisch plaatje.
De soep is op en we togen naar de Tankenberg. Alle rugzakken gaan op. Je begrijpt, als je met een fotograaf op pad gaat dan moet de camera mee. En de extra lens, en nog een extra lens. Ga je met een gróep fotografen op pad dan is de apparatuur niet aan te slepen en wordt er aardig gesjouwd. Onderweg krijgen we uitleg van de boswachter over het ontstaan van verschillende paden en andere wetenswaardigheden.
.jpg/fit=cover,dpr=1,quality=80,gravity=0.5x0.5,width=800,height=480)
Close-up, zwart-wit en een bont bloemenveld. Er werd naar hartelust geklikt.
Speciale plek
Met onze apparatuur beklimmen we de allerhoogste plek van Overijssel, het koepeltje op de Tankenberg. Het blijkt een bijzondere, zelfs een beetje heilige plaats. Hier werd vroeger de moedergodin geëerd. Er werd geofferd en ook nu zijn er in het koepeltje bijzondere dingen te vinden. Veel sigarettenpeuken, een waxinelichtje, een grafkaars die is opgebrand. Onder deze koepel loopt een ondergrondse stroming, een kwel, en dat maakt deze plek extra speciaal.
Verfrist door de nieuwe energie die we voelen lopen we verder. Ook de steekvliegen voelen dit en komen dichterbij. Één van de fotografen wordt te grazen genomen en loopt met een dikke lip verder.
Op herhaling
Als onze ronde af is zitten we op dezelfde picknickbank. Er komen zoutjes en drankjes op tafel en er wordt vrolijk verder gekletst. Over fotoreizen, diafragma’s, over reetjes, over uren wachten op het mooiste plaatje. In de herfst gaan we weer. Iedereen is geïnspireerd. En in de tussentijd? Blijven we lekker buiten. En maken we foto’s.
Marion Nierop
De foto's van Jose Gieskes, Andre Boskemper en Marion Nierop vind je hier.
.jpg/fit=cover,dpr=1,quality=80,gravity=0.5x0.5,width=800,height=480)
Gesprekken over natuurfotografie, ze krijgen er geen genoeg van. En tijdens de gesprekken worden ze zwart-wit vastgelegd.