Column stadsboswachter Maurice Kruk: Hoe hoort het eigenlijk?
Stadsboswachter Maurice Kruk werkt aan de Noordrand van Rotterdam, op het Rotterdams platteland en bij Melkschuur Zuidpolder. Samen met de vrijwilligers van Natuurmonumenten onderhoudt hij hier de oer-Hollandse poldernatuur. Of laat hij natuurliefhebbers tijdens een wandeling vanaf Rotterdam CS zien dat natuur overal is, ook in de stad!
Hoe hoort het eigenlijk?
Een tijdje geleden ontving ik een bericht dat de boomstammen in de wilde bloementuin bij de Melkschuur Zuidpolder maar vreemde elementen zijn in een graslandpolder. De polder zou zoveel mogelijk open moeten zijn. Dat de boomstammen o.a. een functie vervullen als opwarmplek voor libellen (gebonden aan de watergangen van de polder) en (grasland)vlinders, kon echter niet overtuigen. Zulke dingen ‘horen gewoon niet’ in een polder.
Ook het gegeven dat de wilde bloementuin en alle bermen langs het Polderpad in delen gemaaid worden, en niet in 1 keer glad, ontlokt nogal eens de opmerking dat ‘het niet zo hoort, want ‘het ziet er niet uit’’.
Zo zijn er wel vaker zaken waarvan mensen vinden dat ze niet zo ‘horen te zijn’. Wie of wat bepaalt echter wat hoort en wat niet? Vaak nemen we als referentie dat wat we zelf kennen van vroeger of hoe de toestand elders is. Of waarvan anderen, zoals ouders, leraren, collega’s (hebben) aangeven hoe het behoort te zijn. Zo leerde ik van wijlen mijn vader om de paardenbloemen en madeliefjes in het gazon uit te steken, want: onkruid. Dat paardenbloemen bijzonder waardevol zijn voor wilde bijen was geen overweging. Referentie naar het eigen verleden brengt het gevaar van een shifting baseline met zich mee. Want in de tijd vòòr die waaraan je refereert, kan de toestand nog weer anders zijn geweest. Als je op oude topografische kaarten kijkt, zie je bijvoorbeeld dat eind 19e eeuw de polders vaak vol zaten met allerlei beplantingen.
In het natuurbeheer streven we naar bepaalde natuurdoelen, en je zou dus als uitgangspunt kunnen nemen dat wat positief bijdraagt aan die natuurdoelen, datgene is wat hoort. Of dat er dan mooi uitziet of niet (maar over smaak valt niet te twisten), of het er vroeger al dan niet was, is dan eigenlijk minder relevant. Met de kennis over het belang van natuurwaarden, liet mijn vader op latere leeftijd het ‘onkruid’ in het gazon staan, al had hij er stiekem soms toch nog wel een beetje moeite mee…
Meer stadsboswachter Maurice?
Voor een dagelijks kijkje achter de schermen, prachtige foto's of het laatste nieuws kun je boswachter Maurice volgen op Twitter!
Of kijk hier voor de eerdere columns van stadsboswachter Maurice >>
