Column: Op bezoek bij de grafheuvels in de Kaapse Bossen
Ik ben Antonia, de columnist van de ledencommissie. Ik ben sinds oktober 2022 lid van de ledencommissie en in onze nieuwsbrief neem ik jullie mee in mijn persoonlijke natuurverhalen en mijn taken bij de ledencommissie. Ik hou van de natuur, ben graag buiten, wandelend of te paard en ook bij mijn baan als docent aan de Universiteit Utrecht probeer ik de natuur een plek te geven.
Mijn laatste column ging over goede voornemens voor 2024. Mijn goede voornemen is om elke maand een plek in de natuur te bezoeken die ik nog niet ken. Inmiddels is de eerste maand van het jaar verstreken en heb ik al mijn eerste natuurbezoek gemaakt. Ik ben op bezoek geweest op een heel bijzondere – en voor mij nieuwe – plek: De grafheuvels in de Kaapse Bossen.
Maar beginnen we bij het begin: Hoe ben ik nou bij deze plek terecht gekomen?
Ik vind het fascinerend hoe verhalen al generaties, zelfs sinds eeuwen worden doorverteld en daardoor en plek, zo ook de natuur, een bijzondere betekenis geven. Als ik in een bos wandel vraag ik me vaak af “Wat hebben deze bomen al gezien?” Juist verhalen en legendes geven ons inzicht in het verleden, de mensen en tradities die bij een plek horen. En zo ook in de Kaapse Bossen. Door het boekje “Spirituele Plekken in Nederland” geschreven van Henk Ganzeboom trokken de Kaapse Bossen, specifiek de grafheuvels, mijn aandacht. Zij staan op de lijst van spirituele plekken in Nederland, en nog eens zo dichtbij. Dus dat wil ik met eigen ogen zien…
Het is een grijze maar droge ochtend en nieuwsgierig rijd ik naar de Kaapse Bossen. In het boekje staat een routebeschrijving en zo ga ik op zoek naar de grafheuvels. Eenmaal geparkeerd ga ik gelijk het bos in, volg ik een zandpad en zou ik aan mijn rechter- en linkerkant de grafheuvels zien. Ik zie wat glooiingen in het landschap maar zouden dat de grafheuvels zijn?
Ik weet het niet zeker maar maak toch even een foto, voor de nieuwsbrief, en loop verder het bos in. Door de grijze lucht zijn er nauwelijks bezoekers in het bos, ik geniet van de rust en het voelt alsof ik het bos helemaal voor mezelf heb. Hierbij valt me op dat als ik met aandacht naar mijn omgeving kijk er overal om me heen kleine “spirituele” plekken zijn. Ik zie bijvoorbeeld een boom met twee vergroeide houten bollen, een opvallend lichtbruine boomstronk, velgroen glimmend mos en een paddenstoelenladder. Zo is het toch een beetje een geheimzinnige sfeer in het bos.
Na een stevige wandeling kom ik weer terug bij de auto. Maar heb ik dan wel de grafheuvels gezien? Op de parkeerplaats zie een plattegrond en wat staat daarop gemarkeerd? De grafheuvels. En zo te zien ben ik niet langs de grafheuvels gelopen. Eigenlijk was ik van plan naar huis te gaan maar ik ben toch te nieuwsgierig. Opnieuw loop ik het bos in en na een stukje wandelen zie ik al van ver weg een groene koepel door de takken schijnen. Ik loop verder die kant op en inderdaad voor mij ligt een grafheuvel. Het lijkt bijna een gat in het bos te zijn want op de grafheuvel groeien geen bomen. Zo met de grijze lucht en de stilte in het bos heeft de grafheuvel iets mysterieus. Ik ben blij dat ik toch nog een keer het bos ben ingegaan want deze plek had ik niet willen missen.
Op de weg terug denk ik na over mijn wandeling. Op zo’n grijze dag heb je vaak geen motivatie om naar buiten te gaan maar eigenlijk heeft het juist ook voordelen. Weinig bezoekers in het bos, stilte en een beetje mysterie die je met vel zonlicht misschien niet zou voelen. Dus mijn aanrader is: Ga juist een keertje op een grijze dag naar buiten en geniet van de bijzondere sfeer die dan heerst in de natuur. En als je met aandacht om je heen kijkt ga je vast ook zelf kleine spirituele plekken tegen komen. Veel plezier en tot de volgende nieuwsbrief!
