Ga direct naar inhoud

Een werelds, waardevol park

Dennen, beuken, eiken. Alle bomen staan in groepen bij elkaar, door slingerpaadjes met elkaar verbonden en met een verrassing na elke bocht. Het lijkt op een combinatie van een Twents coulisselandschap en Engelse landschapsstijl.

arboretum jose gieskes

Doorkijkjes en slingerpaden

De familie Gelderman gaf landschapsarchitect Leonard Springer in 1912 opdracht om een grote collectie bomen bijeen te brengen in een beleefbaar park. Springer was geen onbekende in Twente. Hij tekende veel tuinen bij landgoederen van textielfabrikanten in de omgeving . Ook in dit arboretum is zijn ontwerp herkenbaar. Een Engelse landschapsstijl met slingerende lijnen en doorkijkjes die aansluiten bij de gebogen lijnen en doorzichten van het Twentse coulisselandschap.

Overal vandaan

Het oorspronkelijke idee was om een pinetum aan te leggen. Een pinetum is een verzameling naaldbomen. Maar al snel kwamen er ook loofbomen en heesters. De bomen kwamen overal vandaan. Ze hadden alleen met elkaar gemeen dat ze op dezelfde breedtegraad groeiden en zodoende winterhard waren. In 1917 was het park klaar.

In 1973 kreeg regio Twente het park in beheer en ze gingen voortvarend te werk om de achterstanden in beheer weg te werken. In de Tweede Wereldoorlog en vlak erna was behoud van het park geen prioriteit. Het poelenlandschap, ook in landschapsstijl, legde men rond 1980 aan. In 2016 droeg regio Twente het park over aan Natuurmonumenten.

Bezoekersinformatie

Bereikbaarheid