Natuurlijke vijand in strijd tegen woekerplant watercrassula
In de IJsselvallei gaat Natuurmonumenten de strijd aan tegen de hardnekkige woekerplant watercrassula met behulp van de natuurlijke vijand: de galmijt.
In Nederland ontstaat veel overlast door invasieve exoten. Oftewel: planten die hier oorspronkelijk niet thuishoren. Watercrassula is zo’n invasieve exoot uit Australië en Nieuw-Zeeland die zich snel kan verspreiden en schade toebrengt aan de natuur. In de IJsselvallei gaat Natuurmonumenten de strijd aan tegen watercrassula met behulp van een natuurlijke vijand: de galmijt.
“De strijd tegen invasieve exoten doen we het liefst zo natuurvriendelijk mogelijk”, vertelt boswachter Ecologie Ellen ter Stege van Natuurmonumenten. “Vandaag is het de beurt aan de galmijt uit Australië. Deze mijt is maar 0,1 millimeter groot en dus met het blote oog nauwelijks te zien. Toch kan hij veel schade aanrichten, in positieve zin. Hij maakt kleine galletjes in de plant, waardoor de hardnekkige woekerplant watercrassula verzwakt en zich minder snel kan uitbreiden. De komende jaren wordt op verschillende plekken in Nederland onderzoek gedaan naar de biologische beheersing van invasieve exoten. Eén van de onderzoekslocaties is het Weteringse Broek tussen Apeldoorn en Teuge.”
Veldonderzoek naar biologische beheersing van watercrassula
Ecoloog Dr. Janneke van der Loop van Waterschap Aa en Maas is blij. “Het is voor het eerst dat de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) toestemming geeft om zulke natuurlijke vijanden te importeren en uit te zetten. We zetten een unieke stap in de bescherming van onze biodiversiteit. Met deze primeur hopen we dat de natuur ons gaat helpen om de overlast van watercrassula te verminderen en de biodiversiteit te herstellen.”
De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) heeft de vergunningsaanvraag goedgekeurd voor veldonderzoek naar de biologische beheersing van de invasieve waterplant watercrassula met galmijten. Uit eerder veldonderzoek in Groot-Brittannië, uitgevoerd door non-profitorganisatie CABI, is gebleken dat de mijt daar kan overleven en zich verspreiden. Het Nederlandse onderzoek dat nu start wil bekijken of dat ook hier het geval is.
Watercrassula vormt zeer dichte matten, zowel drijvend op het wateroppervlak als onder water. Inheemse planten en dieren verstikken door licht- en zuurstofgebrek.
Watercrassula
Watercrassula komt oorspronkelijk uit Australië en Nieuw-Zeeland en is naar Nederland gekomen door de vijverplantenhandel. De soort belandde in de Nederlandse wateren. Met als gevolg dat watergangen dichtgroeien, waardoor inheemse planten en waterdieren worden verdrongen. De planten zorgen ook voor andere vormen van schade zoals een verslechtering van de waterkwaliteit. De kosten voor de bestrijding van deze soort lopen in Nederland inmiddels in de miljoenen. De onderzoekers hopen dat de inzet van biologische beheersers in de toekomst kunnen helpen om de overlast van watercrassula te verminderen. Biologische beheersing wordt al meer dan een eeuw succesvol toegepast buiten Europa en is wetenschappelijk bewezen kosteneffectief, veilig en milieuvriendelijk.
Voor meer informatie over de onderzoeken:
