Een dromerig bankje in het Witte Veen
Een nieuw natuurverhaal in de serie. Martie wandelt het Witte Veen in. Het veen laat nog even op zich wachten, eerst nog de wandeling langs het heideveld. En dan is er ineens een bijzondere lichtval en is een simpele houten bank een plaatje waard.
De herfst is nog slechts pril, maar de grassen en de bladeren van de berken beginnen al te kleuren. Het zonlicht is zacht en warm; een perfecte dag voor een wandeling in het Witte Veen. De wandeling begint en eindigt traditiegetrouw bij de Haarmühle. Daar is royaal parkeergelegenheid en na de wandeling kun je heerlijk uitrusten op het zonnige terras. Het is een doordeweekse dag, daardoor zijn er maar weinig mensen; dat is in het weekend wel anders!
Buurserbeek
Even kijken bij de watermolen en dan op stap langs het watertje dat in Duitsland Haar heet, en in Nederland zijn weg vervolgt als Buurserbeek. Ik volg de wandeling die Natuurmonumenten heeft uitgezet in de richting van de wijzers van de klok.
Na een paar honderd meter de beek, en daarmee ook de grens over en dan ben ik in het Witte Veen. Nu bedriegt die naam schijnbaar nog, want het zandpad voert langs een lager gelegen veld met struikheide. Geen veen te zien!
Een plaatje waard
De bocht om waar een rustieke picknickbank staat; het is nog veel te vroeg voor een pauze, dus ik loop er automatisch aan voorbij. Toch moet in het voorbijgaan iets mijn aandacht hebben getrokken, want ik kijk nog eens om en zie hoe het zonlicht wordt gefilterd door het blad van de berken en op de bank en het gras valt. Opeens is de simpele houten bank een plaatje waard!
De verleiding is te groot … dat wordt een heel vroege lunch op deze prachtige plek. De wereld is kalm, loom en vredig, het uitzicht zonnig en fraai, er komt geen mens voorbij; rust daalt over mij en het voornemen van de wandeling door het Witte Veen verdampt.
Wat een idyllisch plekje
Uiteindelijk weet ik me los te weken van dit idyllische plekje, maar de wandeling van Natuurmonumenten blijft staan voor een volgende keer. Bijvoorbeeld bij somber regenweer, want dat zorgt voor een heel andere sfeer, voor mijn gevoel zelfs meer passend bij een venige omgeving als deze. Voor nu blijft het bij rondscharrelen langs de Buurserbeek, die in de diepte zijn weg vervolgt en later zal verder stromen als Schipbeek.
Het terras lonkt, maar deze keer sla ik dat maar over … ik heb al meer dan genoeg gerust voor één dag!
Martie Leusink
