Witte Veen

Witte stipjes

Ooit was het Witte Veen een uitgestrekt hoogveengebied. ’s Zomers kleurden de velden wit door het pluizige veenpluis. Dat zie je vandaag de dag nog steeds, maar minder uitbundig. In de loop van de tijd werd het veen ontgonnen. Boeren lieten er hun schapen grazen en legden kleine akkers en weides aan. 

Van het hoogveen resteert nu nog zo’n dertig hectare. Dat beschermen we zorgvuldig. Herefords – robuuste runderen van dichtbij – grazen er en houden het gebied open. 

Gracieuze gasten

In het veen liggen enkele plassen waar je vaak water- en oevervogels ziet, zoals de slob- en kuifeend, dodaars en groenpootruiter. En af en toe landen er gracieuze gasten: kraanvogels. Ze gebruiken het Witte Veen als tussenstop tijdens de trek. Soms blijven ze wekenlang hangen. In de toekomst broeden ze hier misschien zelfs, zoals nu al gebeurt in het nabijgelegen Diepholz net over de grens.

En luister goed tijdens je wandeling: in de zomermaanden kun je met wat geluk tijdens de schemering het vrolijke gekwaak van boomkikkers horen.

Zandweggetjes en knuppelpaden

Buiten het veen is het oude cultuurhistorische landschap goed bewaard gebleven. Natuur en cultuur vloeien in elkaar over: het ene moment loop je langs ruig grasland, het volgende door bos of langs een graanakker.

Je wandelt er over zandweggetjes en kronkelende paadjes. Aan de Markslagweg ligt erve ’t Markslag, een eeuwenoud erf waarvan de woningen nu te huur zijn als vakantiehuis. Waar het bos ‘natte voeten’ heeft, leiden knuppelpaden en bruggetjes je door moerasbos waar je vroeger nauwelijks doorheen kwam.

Smokkelaarsgebied

Vroeger trokken hier smokkelaars door het veld. Ze moesten opletten voor grensbewakers die vanuit boerderij ’t Markslag op pad gingen. Oude grenspalen herinneren nog aan die tijd, sommige van voor 1795 met originele inscriptie.

Nu stap je zonder moeite de grens over. Tijdens je wandeling in het Witte Veen wissel je ongemerkt Nederland en Duitsland af. Een populair eindpunt is de Haarmühle, waar al meer dan driehonderd jaar een watermolen in het riviertje de Aa draait. Het restaurant en de speeltuin daar zijn voor veel bezoekers de perfecte plek voor een pauze.

Lees de verhalen van bezoekers

In de serie 'Natuurverhalen langs de route' trokken drie bezoekers eropuit in het Witte Veen en deelden hun ervaringen:

• De omweg – over onverwachte ontmoetingen en mooie zijpaden.
• Is dit de unieke plek waar het écht stil is? – Robbert ontdekt hoe zeldzaam stilte is en hoe bijzonder die voelt in het Witte Veen.
• Vlonderpad – een wandeling over houten paden dwars door het natte hart van het gebied.